Στις αρχές του 1943, η γερμανοϊταλική κατοχή στην Ελλάδα βρισκόταν στο απόγειό της, με τις δυνάμεις του Άξονα να εφαρμόζουν σκληρά αντίποινα κατά των αμάχων, κάθε φορά που υποψιάζονταν δράση αντιστασιακών. Ένα από τα πιο φρικτά, αλλά λιγότερο γνωστά εγκλήματα των Ιταλών στην Ελλάδα διαπράχθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1943 στο χωριό Δομένικο της Λάρισας, όπου οι κατοχικές δυνάμεις εκτέλεσαν περίπου 150 άοπλους πολίτες.
Την προηγούμενη ημέρα, στις 15 Φεβρουαρίου, μία ομάδα ανταρτών επιτέθηκε σε ιταλική στρατιωτική φάλαγγα κοντά στον Τύρναβο, σκοτώνοντας έναν Ιταλό αξιωματικό και τραυματίζοντας αρκετούς στρατιώτες. Οι Ιταλοί, ακολουθώντας τη βάρβαρη τακτική των μαζικών αντιποίνων που είχαν ήδη εφαρμόσει οι Γερμανοί στην Ευρώπη, αποφάσισαν να εκδικηθούν αδιακρίτως.
Την επόμενη μέρα, ισχυρές ιταλικές δυνάμεις εισέβαλαν στο Δομένικο και στα γύρω χωριά Μεσοχώρι, Αμουριώτικα και Δεμερλιώτικα. Συγκέντρωσαν τον ανδρικό πληθυσμό άνω των 14 ετών και τους μετέφεραν βίαια σε ένα σημείο έξω από το χωριό, στη θέση Κάστρο. Εκεί, τους εκτέλεσαν ομαδικά με πολυβόλα. Ανάμεσά τους ήταν και πολλοί ανήλικοι και ηλικιωμένοι, που δεν είχαν καμία σχέση με την Αντίσταση.
Οι εκτελέσεις έγιναν με πρωτοφανή αγριότητα. Πολλοί κάτοικοι, αφού δολοφονήθηκαν, πετάχτηκαν σε έναν μεγάλο λάκκο, χωρίς καμία αξιοπρέπεια. Όσοι προσπάθησαν να ξεφύγουν, καταδιώχθηκαν και δολοφονήθηκαν επιτόπου. Σπίτια λεηλατήθηκαν και κάηκαν, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά που έμειναν πίσω βυθίστηκαν στο πένθος.
Παρά τη φρίκη του εγκλήματος, η σφαγή του Δομένικου δεν είχε την ίδια ιστορική αναγνώριση με άλλα κατοχικά εγκλήματα, όπως οι σφαγές στα Καλάβρυτα ή στο Δίστομο. Οι Ιταλοί προσπάθησαν να αποσιωπήσουν το γεγονός, και μετά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, η υπόθεση χάθηκε μέσα στις τεράστιες πληγές του πολέμου.
Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες για να αναγνωριστεί επίσημα το έγκλημα. Το 2013, στο πλαίσιο των ερευνών για τα εγκλήματα πολέμου, η Ιταλική Δημοκρατία αναγνώρισε επίσημα τη σφαγή και την ενέταξε στη μαύρη λίστα των ναζιστικών και φασιστικών θηριωδιών που διαπράχθηκαν στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
1821: Αποφασίζεται στο Κισνόβιο της Βεσσαραβίας (σημερινό Κισινάου της Μολδαβίας) η κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
1883: Εκδίδεται στο Ναύπλιο το πρώτο φύλλο της «Εφημερίδας της Κυβερνήσεως».
1879: Απεργία στα Ναυπηγεία της Σύρου. Τα αιτήματα των απεργών είναι η αύξηση 25 έως 50% των μισθών και η μείωση του ωραρίου εργασίας από 14 σε 10 ώρες. Θα τελειώσει μετά από μια βδομάδα με πρόσκαιρη νίκη των εργατών. Ένα μήνα μετά θα προσληφθούν ανειδίκευτοι από τα νησιά και θα απολυθούν δεκάδες εργάτες, ιδιαίτερα εκείνοι που συμμετείχαν στην απεργία.
1923: Παύει να ισχύει για την Ελλάδα το Ιουλιανό Ημερολόγιο και τίθεται σε ισχύ το Γρηγοριανό. Η 16/02/1923 με το Παλαιό ημερολόγιο γίνεται 01/03/1923 με το Νέο. Έτσι, δεν υπάρχει Έλληνας που να έχει γεννηθεί από 16/02 μέχρι και 28/02/1923.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Πηγή άρθρου: www.newsbeast.gr
